𝐔𝐢𝐭𝐥𝐞𝐠   
Het 𝐬𝐚𝐦𝐞𝐧𝐠𝐞𝐭𝐫𝐨𝐤𝐤𝐞𝐧 𝐳𝐢𝐧𝐬𝐝𝐞𝐞𝐥 moet 𝐝𝐞𝐳𝐞𝐥𝐟𝐝𝐞 𝐠𝐫𝐚𝐦𝐦𝐚𝐭𝐢𝐜𝐚𝐥𝐞 𝐟𝐮𝐧𝐜𝐭𝐢𝐞 hebben, wat hier niet het geval is.  
  
Bij het werkwoord “𝐮𝐢𝐭𝐥𝐞𝐠𝐠𝐞𝐧” is er meestal sprake van een 𝐥𝐢𝐣𝐝𝐞𝐧𝐝 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐰𝐞𝐫𝐩 (wat wordt uitgelegd) en een 𝐦𝐞𝐞𝐰𝐞𝐫𝐤𝐞𝐧𝐝 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐰𝐞𝐫𝐩 (aan wie wordt uitgelegd). In dit geval:  

1. “gebeld” heeft een lijdend voorwerp: “haar collega”  
2. “uitgelegd” heeft ook een lijdend voorwerp: “waarom ze laat is”  
     
   In het eerste deel van de zin is “haar collega” het 𝐥𝐢𝐣𝐝𝐞𝐧𝐝 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐰𝐞𝐫𝐩 𝐛𝐢𝐣 “𝐠𝐞𝐛𝐞𝐥𝐝”, maar in het tweede deel zou het 𝐦𝐞𝐞𝐰𝐞𝐫𝐤𝐞𝐧𝐝 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐰𝐞𝐫𝐩 moeten zijn bij “uitgelegd”. Dus 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐝𝐞𝐳𝐞𝐥𝐟𝐝𝐞 𝐠𝐫𝐚𝐦𝐦𝐚𝐭𝐢𝐜𝐚𝐥𝐞 𝐟𝐮𝐧𝐜𝐭𝐢𝐞.   
     
   𝐄𝐞𝐧 𝐜𝐨𝐫𝐫𝐞𝐜𝐭𝐞 𝐯𝐞𝐫𝐬𝐢𝐞 𝐳𝐨𝐮 𝐳𝐢𝐣𝐧:  
   “Zij heeft haar collega gebeld en hem uitgelegd waarom ze laat is.”  
     
   In deze verbeterde zin is “𝐡𝐚𝐚𝐫 𝐜𝐨𝐥𝐥𝐞𝐠𝐚” 𝐡𝐞𝐭 𝐥𝐢𝐣𝐝𝐞𝐧𝐝 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐰𝐞𝐫𝐩 bij “gebeld”, en “𝐡𝐞𝐦” (verwijzend naar de collega) is het 𝐦𝐞𝐞𝐰𝐞𝐫𝐤𝐞𝐧𝐝 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐰𝐞𝐫𝐩 bij “uitgelegd”. “Waarom ze laat is” blijft het lijdend voorwerp bij “uitgelegd”.

𝐔𝐢𝐭𝐥𝐞𝐠 
𝟏. 𝐒𝐭𝐮𝐜𝐰𝐞𝐫𝐤: 
Dit is het eindresultaat, de afgewerkte laag pleister op muren of plafonds. Het kan glad of met een bepaalde structuur zijn aangebracht. 
 
𝟐. 𝐒𝐭𝐮𝐤𝐚𝐝𝐨𝐨𝐫: 
Dit is de vakman of vakvrouw die gespecialiseerd is in het aanbrengen van stucwerk. Een stukadoor is opgeleid en ervaren in verschillende technieken van pleisteren en afwerken. 
 
𝟑. 𝐒𝐭𝐮𝐜𝐜𝐞𝐧: 
Dit is het werkwoord dat het proces van het aanbrengen van stucwerk beschrijft. Het omvat alle handelingen die nodig zijn om een muur of plafond te voorzien van een stuclaag. 
 
𝟒. 𝐒𝐭𝐮𝐤𝐞𝐧: 
Dit is een alternatieve spelling van “stuccen”. Beide woorden betekenen hetzelfde en worden door elkaar gebruikt. 
 
𝐇𝐞𝐭 𝐛𝐞𝐥𝐚𝐧𝐠𝐫𝐢𝐣𝐤𝐬𝐭𝐞 𝐯𝐞𝐫𝐬𝐜𝐡𝐢𝐥: 

• “𝐒𝐭𝐮𝐜𝐰𝐞𝐫𝐤” 𝐢𝐬 𝐡𝐞𝐭 𝐞𝐢𝐧𝐝𝐩𝐫𝐨𝐝𝐮𝐜𝐭 
• “𝐒𝐭𝐮𝐤𝐚𝐝𝐨𝐨𝐫” 𝐢𝐬 𝐝𝐞 𝐩𝐞𝐫𝐬𝐨𝐨𝐧 𝐝𝐢𝐞 𝐡𝐞𝐭 𝐰𝐞𝐫𝐤 𝐮𝐢𝐭𝐯𝐨𝐞𝐫𝐭 
• “𝐒𝐭𝐮𝐜𝐜𝐞𝐧” 𝐞𝐧 “𝐬𝐭𝐮𝐤𝐞𝐧” 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐰𝐞𝐫𝐤𝐰𝐨𝐨𝐫𝐝𝐞𝐧 𝐝𝐢𝐞 𝐝𝐞 𝐡𝐚𝐧𝐝𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐛𝐞𝐬𝐜𝐡𝐫𝐢𝐣𝐯𝐞𝐧

Klik hier om het antwoord te zien

𝐔𝐢𝐭𝐥𝐞𝐠 
De zin is niet foutloos. Hoewel het om een 𝐯𝐫𝐨𝐮𝐰𝐞𝐧𝐤𝐨𝐨𝐫 gaat en er sprake is van een vrouwelijke 𝐝𝐢𝐫𝐢𝐠𝐞𝐧𝐭𝐞, is ‘koor’ een 𝐨𝐧𝐳𝐢𝐣𝐝𝐢𝐠 𝐰𝐨𝐨𝐫𝐝 (het koor). Daarom moet het bezittelijk voornaamwoord ‘𝐳𝐢𝐣𝐧’ gebruikt worden.  
 
𝐃𝐞 𝐛𝐚𝐬𝐢𝐬𝐫𝐞𝐠𝐞𝐥 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐡𝐞𝐭 𝐠𝐞𝐛𝐫𝐮𝐢𝐤 𝐯𝐚𝐧 ‘𝐳𝐢𝐣𝐧’ 𝐞𝐧 ‘𝐡𝐚𝐚𝐫’ 𝐚𝐥𝐬 𝐛𝐞𝐳𝐢𝐭𝐭𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐧𝐚𝐚𝐦𝐰𝐨𝐨𝐫𝐝𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐍𝐞𝐝𝐞𝐫𝐥𝐚𝐧𝐝𝐬 𝐢𝐬: 
 

Gebruik ‘haar’ wanneer je verwijst naar een 𝐯𝐫𝐨𝐮𝐰𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐳𝐞𝐥𝐟𝐬𝐭𝐚𝐧𝐝𝐢𝐠 𝐧𝐚𝐚𝐦𝐰𝐨𝐨𝐫𝐝. 

1. Gebruik ‘zijn’ in 𝐚𝐥𝐥𝐞 𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫𝐞 𝐠𝐞𝐯𝐚𝐥𝐥𝐞𝐧 (mannelijke en onzijdige zelfstandige naamwoorden). 
    
   Belangrijke 𝐮𝐢𝐭𝐳𝐨𝐧𝐝𝐞𝐫𝐢𝐧𝐠𝐞𝐧: 

• Bij verkleinwoorden die verwijzen naar vrouwelijke personen, gebruik je ‘haar’, ondanks dat deze woorden grammaticaal onzijdig zijn. Bijvoorbeeld: 
• Het 𝐦𝐞𝐢𝐬𝐣𝐞 heeft haar pop. 
• Het 𝐳𝐮𝐬𝐣𝐞 deed haar best. 
• Het 𝐯𝐫𝐨𝐮𝐰𝐭𝐣𝐞 droeg haar tas. 
• Het 𝐧𝐢𝐜𝐡𝐭𝐣𝐞 vierde haar verjaardag. 
   
• Bij vrouwelijke dieren in 𝐯𝐞𝐫𝐤𝐥𝐞𝐢𝐧𝐯𝐨𝐫𝐦, vooral als 𝐡𝐞𝐭 geslacht bekend en relevant is: 
• Het teefje zoogde haar puppies. 
   
  Deze uitzonderingen laten zien dat de betekenis (het vrouwelijke) in deze gevallen 𝐳𝐰𝐚𝐚𝐫𝐝𝐞𝐫 𝐰𝐞𝐞𝐠𝐭 𝐝𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐠𝐫𝐚𝐦𝐦𝐚𝐭𝐢𝐜𝐚𝐥𝐞 𝐫𝐞𝐠𝐞𝐥 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐨𝐧𝐳𝐢𝐣𝐝𝐢𝐠𝐞 𝐰𝐨𝐨𝐫𝐝𝐞𝐧. Bij dieren is dit vooral het geval als het geslacht expliciet benoemd of belangrijk is in de context.