๐๐ข๐ญ๐ฅ๐๐ โโ
De zin bevat een ๐ฉ๐ฅ๐๐จ๐ง๐๐ฌ๐ฆ๐, wat betekent dat er ๐จ๐ฏ๐๐ซ๐๐จ๐๐ข๐ ๐ woorden worden gebruikt die dezelfde betekenis herhalen. In dit geval is het woord “๐ฐ๐ข๐ญ๐ญ๐” overbodig, vooral in combinatie met “๐ฏ๐๐ซ๐ฌ๐” sneeuw.โ
โ
๐๐๐ซ๐ฌ๐ ๐ฌ๐ง๐๐๐ฎ๐ฐ ๐ข๐ฌ ๐ฉ๐๐ซ ๐๐๐๐ข๐ง๐ข๐ญ๐ข๐ ๐ฐ๐ข๐ญ. Het gebruik van “witte” is dus overbodig, met name omdat de sneeuw als “vers” wordt beschreven. Verse sneeuw heeft nog geen tijd gehad om te vervuilen of te verkleuren.โ
โ
Een verbeterde versie van de zin zou kunnen zijn:โ
“๐๐ข ๐ฅ๐ฆ ๐ฌ๐ฐ๐ถ๐ฅ๐ฆ ๐ธ๐ช๐ฏ๐ต๐ฆ๐ณ๐ฏ๐ข๐ค๐ฉ๐ต ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฅ ๐ฅ๐ฆ ๐ด๐ต๐ข๐ฅ ๐ฃ๐ฆ๐ฅ๐ฆ๐ฌ๐ต ๐ฎ๐ฆ๐ต ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ฆ๐ฌ๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ด๐ฆ ๐ด๐ฏ๐ฆ๐ฆ๐ถ๐ธ.”โ
โ
๐๐๐ง ๐ฉ๐ฅ๐๐จ๐ง๐๐ฌ๐ฆ๐ ๐ข๐ฌ ๐๐๐ง ๐ฌ๐ญ๐ข๐ฃ๐ฅ๐๐ข๐ ๐ฎ๐ฎ๐ซ waarbij in een zin of uitdrukking overbodige woorden worden gebruikt die dezelfde betekenis herhalen of impliceren. Het komt van het Griekse woord ‘pleonasmos’, wat ‘๐จ๐ฏ๐๐ซ๐ฏ๐ฅ๐จ๐๐’ betekent.โ
โ
Enkele eenvoudige voorbeelden zijn:โ
- “๐๐ณ๐ข๐ต๐ช๐ด ๐ค๐ข๐ฅ๐ฆ๐ข๐ถ” (๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ค๐ข๐ฅ๐ฆ๐ข๐ถ ๐ช๐ด ๐ฑ๐ฆ๐ณ ๐ฅ๐ฆ๐ง๐ช๐ฏ๐ช๐ต๐ช๐ฆ ๐จ๐ณ๐ข๐ต๐ช๐ด)โ
- “๐๐ข๐ฎ๐ฆ๐ฏ ๐ด๐ข๐ฎ๐ฆ๐ฏ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฌ๐ฆ๐ฏ” (‘๐ด๐ข๐ฎ๐ฆ๐ฏ’ ๐ป๐ช๐ต ๐ข๐ญ ๐ช๐ฏ ‘๐ด๐ข๐ฎ๐ฆ๐ฏ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฌ๐ฆ๐ฏ’)โ
- “๐๐ถ๐ฅ๐ฆ ๐ท๐ฆ๐ต๐ฆ๐ณ๐ข๐ข๐ฏ” (๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ท๐ฆ๐ต๐ฆ๐ณ๐ข๐ข๐ฏ ๐ช๐ด ๐ฑ๐ฆ๐ณ ๐ฅ๐ฆ๐ง๐ช๐ฏ๐ช๐ต๐ช๐ฆ ๐ฐ๐ถ๐ฅ)โ
โ
Pleonasmen worden vaak onbewust gebruikt in spreektaal, maar in geschreven taal worden ze meestal vermeden omdat ze als overbodig of slordig kunnen worden beschouwd. ๐๐จ๐ฆ๐ฌ ๐ฐ๐จ๐ซ๐๐๐ง ๐ณ๐ ๐๐๐ก๐ญ๐๐ซ ๐๐๐ฐ๐ฎ๐ฌ๐ญ ๐ ๐๐๐ซ๐ฎ๐ข๐ค๐ญ ๐ฏ๐จ๐จ๐ซ ๐ง๐๐๐ซ๐ฎ๐ค ๐จ๐ ๐ข๐ง ๐ฅ๐ข๐ญ๐๐ซ๐๐ข๐ซ๐ ๐๐จ๐ง๐ญ๐๐ฑ๐ญ๐๐ง ๐ฏ๐จ๐จ๐ซ ๐๐๐ง ๐๐๐ฉ๐๐๐ฅ๐ ๐๐๐๐๐๐ญ.